Eğitim, mesleki ve sosyal içerikler, engelli insanların normal bir yaşama sahip olma şansını sağlayan temel ilkelerden biridir. Buna karşılık, erişilebilirlik kapsayıcılığı en önemli bileşenlerinden biri olmaktadır. Toplumun diğer üyeleri ile aynı mal ve hizmetlerden yararlanma engelli kişilerin hakkı olarak tanımlanabilir. 2015’teki hükümet verilerine göre, Romanya ‘da 752 931 engelli, 60 289 çocuk ve %13.9’ un farklı görme bozukluğu vardı. Bu insanlar için, erişilebilirliğin herhangi bir sınırlaması izolasyon ve ayrımcılık anlamına gelmektedir. Öte yandan, eğitim ve yeni teknolojiler, görme engelli kişilerin toplumdaki kaliteli ürün ve hizmetlere erişilebilirliğini artırabilir. Bu nedenle, bu çalışmanın amacı, bilgi iletişim ve teknoloji kullanımı yoluyla görme engelli öğrenciler için eğitimin erişilebilirliği konusunda öğretmenlerin tutum düzeyini belirlemektir. Örneklem, Bihor, Romanya’daki üniversite öncesi eğitim sisteminde 210 öğretmenden oluşmaktadır. 2016 yılı sonuna kadar çevrimiçi olarak 76 çoktan seçmeli makaleden oluşan bir anket formu uygulanmıştır. Çalışmanın sonuçları, engelli kişilerin öğretim ve öğrenmede bilgi iletişim ve teknoloji kullanımı yoluyla dahil edilmesini desteklemek isteseler bile, öğretmenlerin çoğunluğunun bu alanda beceriye sahip olmadığını ve eğitim programlarını nasıl kullanacağımı bilmedikler ya da bu öğrenci grubu için bir müfredatı uyarlamakta sorun yaşadıklarını göstermektedir.
