Stigma, injoranca, neglizhimi, bestytni dhe barrierat e komunikimit për fëmijët me aftësi të kufizuara janë ndër faktorët socialë që shpjegojnë diskriminimin dhe izolimin e tyre nga shoqëria. Pajtohuni me UNICEF-in këtu: http://bit.ly/1ltTE3m Paaftësia është një çështje sociale – rezulton nga ndërveprimi midis njerëzve me “dëmtime afatgjata fizike, mendore, intelektuale ose shqisore të cilat në ndërveprim me barriera të ndryshme mund të pengojnë pjesëmarrjen e tyre të plotë dhe efektive në shoqëri në baza të barabarta me të tjerët “(Neni 1, Konventa për të Drejtat e Personave me Aftësi të Kufizuara). Nuk është vetë dëmtimi, por qëndrimet dhe pengesat mjedisore që rezultojnë në aftësi të kufizuara. Fëmijët me aftësi të kufizuara shpesh janë ‘të padukshme’ ndaj ofruesve të shërbimeve dhe ata janë në rrezik më të madh të dhunës sesa bashkëmoshatarët e tyre pa aftësi të kufizuara. Fëmijët me aftësi të kufizuara shpesh vendosen disproporcionalisht në kujdesin alternativ, në vend që të mbeten me familjet e tyre. Këto ngrenë shqetësime për mbrojtjen e tyre.
